კლასის ხელმძღვანელის ბოლო , გამოსამშვიდობებელი სიტყვა მეთორმეტე კლასელებთან.

    იმ თორმეტ წელიწადში, რომელიც სკოლაში გაატარეთ, სკოლის მიზანი თქვენთვის მხოლოდ ცოდნის დაგროვება როდი იყო. თითოეული პედაგოგი გუდაში, რომელიც თქვენთვის, დღევანდელ დღეს , სკლის დამთავრებისას უნდა გადმოგვეცა, საგზალს გიდებდათ.ამ გუდას დღეიდან ყველა მოიკიდებთ, ის ძალიან მძიმეა, რადგან ცხოვრების საგზლით არის სავსე. მე არ მემეტებით ამის სათქმელდ , მაგრამ ეს აუცილებლად უნდა გითხრად, ეს გუდა ისეთივე მძიმე, როგორც თავად ცხოვრება.ეს გუდა უნდა ატაროთ ბოლომდე, თუ გინდათ გერქვათ ადამიანები.
    გუდაში ზოგი რამ ჩასადები დამრჩა, ახლა მინდა საბოლოოდ გაგიმზადოთ, კიდევ უფრო დავამძიმო, მოვუკრა პირი და ზურგზე აგკიდოთ.
   რა დაამახსოვრდა ას წელს მიღწეულ ბრძენ ებრაელ მორდეხს თავისი ხანგრძლივი სიცოცხლის მანძილზეგაკეთებული საქმეებიდან, არაფერი სიკეთის გარდა. ამ ეპიზოდში კიდევ ერთი სიბრძნეა, სიკეთეს ჯაჭვური რეაქცია ახასიათბს. სიკეთის კეთბა ძალიან მარტივია, თუმცა მასაც ცოდნა სდომებია- "კარგი ქენი, ქვაზე დადე და შედეგს ნუ დაელოდები, წადი, ახალი სიკეთე აკეთე, ესარის სიკეთის ფილოსოფია და ცხოვრების არსიცო" გვასწავლის ჭაბუა ამირეჯიბი.
    გენიოსი მწერალი და ფილოსოფოსი დოსტოევსკი წერს: "გიყვარდეს ადამიანები ისეთნი, როგორნიც არიან, შუძლებელი რამაა. და მაინც უნდა გიყვარდეს. ამიტომ მოერიე შენს გრძნობებს, ცხვირზე ხელი მოიჭირე, თვალები დახუჭე (ეს უკანასკნელი აუცილებელია) და ისე სთესე სიკეთე."
   არაფერი იმაზე უაზრო ანდაზა არ მოუგონია ქართველ კაცს, ვიდრე ანდაზაა "სხვისი ჭირი, ღობეს ჩხირიო" -სხვისი ჭირი, შენი ჭირი, ამ პრინციპით მინდა იცხოვროთ თქვენი ცხოვრების მანძილზე. წინასწარ გაფრთხილებთ, ასეთი ცხოვრება ბევრ პრობლემებს შეგიქმნით, მაგრამ ეს არის თქვენი ადამიანური ვალი.
   არასოდეს თქვათ შავზე თეთრი, მხოლოდ იმიტომ, რომ ეს თქვენს პირად კეთილდღეობას სჭირდება. იყავით მართალნი ოჯახის, მეგობრების, ქვეყნის და პირველ რიგში საკუთარი თავის წინაშე. "საშიშია იყო მართალი, როდესაც ხელისუფლება ცდება"-ეს ვოლტერია, ჩემო კარგებო.
    ბევრი თქვენგანი ეკლესიის მრევლია, ეს მისასალმებელია, მაგრამ მინდა ღრმად ჩასწვდეთ მართლმადიდებლური რელიგიის ძირითად არსს: ბრძოლა, არა მარტო საკუთარი თავის კეთილდღეობისთვის, არამედ სხვათა კეთილდღეობისთვისაც.
   რისთვის ეწამა ქრისტე, სხვებისთვის, სხვათა სულების გადასარჩენად, ჩვენი სულის გადასარჩენად, თავი გაწირა კაცობრიობისთვის,ადამიანებისა და ადამიანობისთვის და დაგვიტოვა ზნეობრივი კდექსი, რითაც უნდა იცხოვროთ.
   ადამიანი ადამიანისთვის მზეაო, უთქვამს  ბრძენ კაცს, იყავით მზე სხვა ადამიანებისთვის და მიანიჭეთ მათ ბედნიერება.
   არასოდეს არ იყვნეთ გულგრილნი უსამართლობისადმი და არ დაიბანოთ ხელები პილატე პონტოელივით. ესეც ძალიან ბევრ პრობლემებს შგიქმნით, მაგრამ ესეც თქვენი  ადამიანური ვალია,არა ვიღაც პერსონალიების, არამედ  ღმერთის წინაშე.
   ჩარლი ჩაპლინს აქვს წერილი მიწერილი შვილისადმი, ჯერალდინა ჩაპლინასადმი, რომელიც არის შდევრი, მშობლისაგან შვილისადმი მიწერილი წერილისა, ის ასე მთავრდება: "მე ანგელოზი არასოდეს არ ვყოფილვარ, მაგრამ მუდამ ვცდილობდი ადამიანი ვყოფილიყავი, ეცადე შენც."თქვენც ეცადეთ იყვნეთ ადამიანები,თუმცა ეს ძალიან რთულია.
   საქართველოს უახლეს ისტორიაში გაქვთ მაგალითები იმისა, თუ როგორი უნდა იყოს ადამიანი და იმისაც, თუ როგორი არ უნდა იყოს.მე მგონი , თუ ეს გსურთ არჩევანი არ გაგჭირდებათ, ყოველ შემთხვევაში , მე ვთვლი, რომ ჩემი მისია შვასრულე და არჩევანი გასწალეთ, სადამდე გაგყვებათ, ეს თქვენი არჩევანია.
  ჩემი "დარიგება" მინდა დავასრულო მურმან ლებანიძის ბრწყინვალე ლექსით, რომელიც ნათლად გადმოსცემს ჩემს გრძნობებს თქვენდამი და ზოგადად, ,ახალგაზრდებისადმი:

        ახალგაზრდობა,
ქედი ხარის და სიმხნე ხარის,
იმედი ხვალის და პირველი სიმდიდრე ერის,
ახალგაზრდობა-სიმაღლე ხალხის,
ახალგაზრდობა-სიახლე ქვეყნის,
ახალგაზრდობა ვერ აღავსებს იმედით ვისაც, დაღუპულია იმისი საქმე.
      მე ვენაცვალე-მაგ ამაყ კისრებს!
      მე ვენაცვალე-მაგ ლომურ ქედებს!
      მე ვენაცვალე
      საცრისხელა მაგ ლამაზ თვალებს!
      გასწით, ხარებო, ღვინიებო და წიქარებო,
      გასწით ხარებო,
     თქვნი გზა ნახეთ!